Paul Valery ziet zijn aantekeningen als 'tamelijk willekeurige tussenstanden van een proces dat onbeperkt kan worden opgepakt, voortgezet, veranderd, tenietgedaan'. Een geweldige gedachte, vind ik, al zie ik veel citaten van hem toch als een kunstwerk op zich (met sokkel en al enzo)

(ik dacht het daarnet mooier - of leek dat alleen maar zo omdat ik er geen woorden aan gaf?)

'Al deze droefenis en innerlijk wringen! Deze tegen zichzelf gerichte razernij en wroeging, deze innerlijke verwarring, deze blikken en zuchten - Alles wat geen afronding toestaat, wat we niet tot een afdoende einde kunnen brengen, onze macht is er niet toe in staat'. (Paul Valery)

'Dibbets'-poging 1

Volgende keer niet meer belichten met een bouwlamp dus......

‘Een flard muziek of droom, iets wat me bijna laat voelen, iets wat me niet meer laat denken'. (Pessoa)

Soms, wanneer ik een rok uit doe laat deze een cirkel achter op de vloer.

(of deze?)

'Iedere handeling is onvolledig en onaf. Het gedicht dat ik in mijn dromen bedenk, vertoont pas gebreken als ik het op papier zet'. (uit Boek der rusteloosheid van Pessoa)

‘Om de werkelijkheid aan te duiden, gebruikt het boeddhisme het woord sunya, de leegte; maar beter nog: tathata, het feit dusdanig te zijn, zo te zijn, dát te zijn; tat betekent in het Sanskriet dat en kan doen denken aan het gebaar van het kleine kind als het iets met zijn vinger aanwijst en zegt: Ta, Da, Dat! Iedere foto is de uitkomst van dat gebaar; dat, zegt de foto, dat is het, zo is het! maar verder niets’. (Roland Barthes)

‘Ik kom Charis tegen en zeg: ‘Mijn leven is alleen maar een opeenvolging van allemaal nutteloze gebeurtenissen, et cetera, et cetera’. En ze zegt:’Dat komt doordat we met onze ogen knipperen’. Ze zegt: ‘Onze hersenen gebruiken het knipperen om de dingen te verwerken en te structureren. Net zoals slapen. Het zijn de leestekens van onze gedachten’.Ze zegt: ‘Natuurlijk knipperen we om onze ogen nat te houden, maar daarvoor hoeven we maar één of twee keer per minuut te knipperen. Maar elke keer als we met een gedachte klaar zijn, of klaar zijn met kijken naar iets, zijn dat de momenten waarop we knipperen. Onze hersenen hebben het nodig, Echt waar. Zoek het maar op. Het is wetenschappelijk.’Ze zegt: ‘Ze hebben experimenten gedaan met mensen zodat ze niet hoefden te knipperen en het ook niet konden en uiteindelijk werden al deze mensen gewoon gek. Precies zoals mensen die lang niet slapen. Je geest kan het gewoon niet aan. Je geest moet de wereld in kleine opgeknipte stukken zien. En als je de wereld als één groot ding probeert te zien, word je gewoon gek.' (Uit: Vogels die vlees eten van Thijs de Boer)

Installatie voor 'het oog van de camera' (in wording....)

Met het toekomstige is hij bezig die iets wil, iets verwacht. Maar het is misschien niet juist daarmee bezig te zijn. De veelgehoorde klacht, dat de mensen vanwege het toekomstige het tegenwoordige vergeten, is misschien niet zonder grond. Wij willen niet ontkennen, dat dit in de loop der geschiedenis het geval is geweest. Maar we willen ook niet nalaten erop te wijzen, dat het juist de grootheid van de mens is, het bewijs van zijn goddelijke afkomst, dat hij zich daarmee bezig kan houden. Want als er geen toekomst is, noch verleden, dan is de mens geknecht als een dier, zijn kop gebogen naar de grond, zijn geest gevangen in slavernij aan het moment. In deze zin kan men het toch niet wensen in het heden te leven; in deze zin heeft men het niet bedoeld, toen het aanbevolen werd als iets groots. Maar waar zullen wij de grens dan trekken? In hoeverre kunnen we ons met de toekomst bezighouden? Het antwoord is niet moeilijk, eerst als wij haar overwonnen hebben, kunnen wij ons op het heden terugbuigen, eerst dan krijgt ons leven daarin betekenis. Maar dat is toch onmogelijk? De toekomst immers is alles, het heden is er een deel van. Hoe kunnen wij nu het geheel overwonnen hebben voordat wij aan het eerste deel zijn toegekomen?(...) Hij die de toekomst totaal opgeeft, leeft slechts op onwaardige wijze hevig in het heden. Hij die de toekomst niet overwint, krijgt er nog een vijand bij, die hem verzwakt in zijn strijd met het heden, pas hij, die haar overwonnen heeft, zal gezond en hevig leven in het heden. Wanneer dus een mens met de toekomst strijdt, dan leert hij, hoe sterk hij ook moge zijn, dat er een vijand is die sterker is dan hij: namelijk hijzelf. Er is een vijand die hijzelf niet overwinnen kan, namelijk zichzelf. (Uit dagboeknotities van Kierkegaard)

'Wat Proust wil begrijpen of zelfs grijpen, is de wereld die hem omgeeft; wat hij wil leren kennen zijn de personen, plaatsen en voorwerpen die zijn belangstelling wekken, en die hij aan een diepgaand onderzoek wil onderwerpen. Maar wat hem frustreert is dat de betekenis van personen of voorwerpen hem ontsnapt, precies op het moment dat hij er greep op denkt te krijgen. Blijkbaar hebben personen en dingen een betekeniskern, een essentie die zich lijkt te verwijderen of verplaatsen als hij ze probeert eigen te maken. (...) Proust wil de wereld begrijpen in de meest concrete betekenis van ‘grijpen’,’pakken’, ‘in bezit nemen’. (...) Zich bewust worden van iets is voor Proust een jacht waarin hij het mentale beeld gebruikt als een net waarin hij persoon of ding kan vangen en vervolgens opsluiten'. (Maarten van Buuren)

Moment

Wanneer je alles hebt gehad

de klok naar twaalf wijst,

wanneer je levensschilderij

zoetjes wordt ingelijst.

Dan voel je in je vaak de drang

die prent eens te bekijken,

vind je daarin ook terug

van wat je wou bereiken?

Toen het vel nog blanco was

was je verwachting hoog

(...)

je moest vooruit; na elke dag

wachtte een nieuwe morgen

(...)

vooruit, vooruit, het leven lonkte

(...)

maar in je haast vergat je soms

het kleine te bekijken

omdat je over alles heen

veel verder nog wou reiken.

De kleuren liepen dan door elkaar heen

ze werden grauw en grijs;

(...)

Toch zag je telkens weer die flits

die 't evenwicht herstelde.

(...)

Je bleef verlangen (...), fel zoeken

tot je overrompeld werd met -dat-

Momenten waren het en toch:

al duurden ze maar even.

Zij waren het die mij als mens

de kleur gaf aan mijn leven.

Leentje Dekkers - de Bruijn

(Beet!en dan pas kijken en het nog niet weten)

ps: slechte scans

De foto of het fotograferen als herbeleving van het oorspronkelijke moment. Als het streven naar het nu, dat inmiddels toen is.

"Een gekleurde plek, die ik bijvoorbeeld zie, bestaat slechts; ze behoort niet tot de soort van dingen die waar of onwaar zijn". (B. Russell)

Je kent het verleden alleen in het heden en als onderdeel van het heden. We zien dus dat ons ervaren volledig aan het moment gebonden is. Van de ene kant is elk moment zo vluchtig en zo kort dat we er zelfs niet over kunnen denken of het is al voorbij. Vanuit een ander gezichtpunt is dat moment altijd aanwezig, aangezien we geen ander moment kennen dan het aanwezige. Het sterft onafgebroken en wordt altijd sneller verleden dan het voorstellingsvermogen zich in kan denken. Maar tegelijkertijd wordt het onafgebroken geboren, altijd nieuw, net zo snel opdoemend uit het volmaakt onbekende dat we de toekomst noemen. Het is een bijna adembenemend gedachte. (Watts)

'Zien is gezien hebben' (Pessoa)

Herhaling en herinnering zijn dezelfde beweging, alleen in tegengestelde richting; want wat herinnerd wordt, is geweest, wordt achterwaarts herhaald; terwijl daarentegen de eigenlijke herhaling voorwaarts wordt herinnerd. Daarom maakt de herhaling, als die mogelijk is, een mens gelukkig, terwijl de herinnering hem ongelukkig maakt. (Kierkegaard)

' If only i could weld the now ' (Sylvia Plath)

'De werken van Cezanne verbeelden het besef dat het onmogelijk is de wereld weer te geven zoals die werkelijk waargenomen wordt. De vorm wordt beïnvloed door andere vormen in de omgeving en gaat er een verbinding mee aan. De werkelijkheid beantwoord nooit aan het ideaal'. (Merlau-Ponty in 'Cezanne's doubt' )

" Effecten! Effecten! Dat zijn maar toevalligheden van het leven, niet het leven zelf." (Frenhofer)

" Het klopt en het klopt niet. Wat ontbreekt eraan? Bijna niets, maar dat niets is alles. Ge geeft slechts de schijn van leven, maar de veelheid, de overvloed ervan drukt ge niet uit". (Honore Balzac)

'I imagine, sometimes, that if a film could be made of one's life, every other frame would be death. It goes so fast we're not aware of it. Destruction and resurrection in alternate beats of being, but speed makes it seem continuous. But you see, kid, with ordinary consciousness you can't even begin to know what's happening.' (Saul Bellow)

Vervolg installatie. Bijna af. Of; komt het ooit eigenlijk wel af? Ik denk dat het af is wanneer ik het moet gaan opruimen. Dan ben ik daar klaar en zoek ik een andere plek om verder te gaan.

(de korte momenten van heel even zo zijn)

P: "Je weet niet hoe het is ...beginnen met schrijven. Je gaat zitten, pen in de hand, stuk papier met iets eronder. Naar de baan, op je plaats, klaar voor de start, en overeind; Oké, daar gaan we. Klaar, richten, schrijven...Het idee te moeten schrijven heeft alle ideeën uit mijn hoofd verdreven.". (Uit "Herboren" van Susan Sontag)