vrijdag 30 juli 2010

De herinnerde liefde is de enige gelukkige (..)Als men zich maar herinnert dat ze de mens eerst ongelukkig heeft gemaakt. De liefde van de herhaling is waarlijk de enige gelukkige. Zij heeft net als de herinnering niet de onrust van de hoop, niet de angstigmakende avontuurlijkheid van de ontdekking, maar evenmin de weemoed van de herinnering, zij heeft de zalige zekerheid van het ogenblik. De hoop is een nieuw kledingstuk, stijf en strak en prachtig, toch heb je het nooit aangehad en weet je daarom niet hoe het je zal staan of hoe het zit. De herinnering is een afgedankt kledingstuk, dat hoe mooi het ook is, toch niet past, omdat je er uitgegroeid bent. De herhaling is een onverslijtbaar kledingstuk dat zacht zit en precies past, niet knelt of fladdert.

Uit: De Herhaling van Kierkegaard.

donderdag 29 juli 2010

zondag 25 juli 2010

"Net zoals er een eerste ogenblik was waarop iemand met twee stokjes tegen elkaar wreef om een vonk te maken, was er ook een eerste keer dat er vreugde werd gevoeld, en een eerste keer voor verdriet. Een tijd lang werden er voortdurend nieuwe gevoelens uitgedacht. (...) Ook is het zo dat mensen soms dingen voelden die niet onbenoemd bleven, omdat er geen woord voor was. De oudste bestaande emotie is misschien wel de ontroering, maar die te beschrijven - er gewoon een naam aan te geven - moet ongeveer hetzelfde zijn geweest als grijpen naar iets dat onzichtbaar is. ( Aan de andere kant, misschien is het oudste bestaande gevoel wel gewoon de verwarring geweest) ".

Uit: De geschiedenis van de liefde van Nicole Krauss

dinsdag 13 juli 2010

zaterdag 10 juli 2010

dinsdag 6 juli 2010

Volgers